Η επιρροή της Μοναξιάς στον Ψυχισμό μας!

Η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα που έχουμε όλοι βιώσει σε κάποια στιγμή της ζωής μας. Αυτό το συναίσθημα ενισχύεται από τη σύγχρονη κοινωνία. Η ανεξαρτησία και η αυτονομία είναι χαρακτηριστικά που πρέπει όλοι να διαθέτουμε με σκοπό να επιβιώσουμε και να καταφέρουμε περισσότερα στο σύγχρονο κόσμο. Η χρήση της τεχνολογίας ως μέσο επικοινωνίας έχει επίσης κάνει το συναίσθημα της μοναξιάς πιο έντονο και πιο σύνηθες.

Πριν αρχίσετε να αναρωτιέστε εάν η ζωή θα ήταν καλύτερη χωρίς δύσκολα συναισθήματα είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η μοναξιά, όπως και κάθε άλλο συναίσθημα, έχει μία λειτουργία στη ζωή μας. Όσο δυσάρεστη και αν είναι, η μοναξιά υπάρχει για να μας προστατέψει από την απομόνωση και να μας δώσει ώθηση να δημιουργήσουμε συνδέσεις με άλλους.

Η έκφραση της μοναξιάς στον ανθρώπινο Ψυχισμό!

Ερευνες αποδεικνύουν τη συσχέτιση της μοναξιάς με προβλήματα σωματικής υγείας, όπως την ανάπτυξη υψηλής πίεσης και την παχυσαρκίας. Από τη στιγμή που η μοναξιά είναι μία μορφή κοινωνικού πόνου, δηλαδή ο πόνος του να είσαι χωριστά από την κοινωνική σου ομάδα, ο εγκέφαλός μας την επεξεργάζεται με τον ίδιο τρόπο όπως το σωματικό πόνο.

Η μοναξιά είναι συχνά η αιτία συμπτωμάτων άγχους και κατάθλιψης, παρά το αποτέλεσμα αυτών των συναισθηματικών διαταραχών. Όταν νιώθουμε μόνοι συχνά βιώνουμε λύπη, απογοήτευση και απελπισία. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένα επίπεδα κινήτρου να ακολουθήσουμε μία δομημένη ρουτίνα και να δουλέψουμε για τους στόχους μας.

Ίσως αρχίσουμε να παραλείπουμε γεύματα μέσα στη μέρα μας και να χρησιμοποιούμε ουσίες, όπως η νικοτίνη και το αλκοόλ, για να νιώσουμε καλύτερα. Πιθανότατα να αρχίσουμε να ανησυχούμε για το μέλλον και για το αν θα συνεχίσουμε να νιώθουμε μόνοι για πάντα. Όσον αφορά στις φυσιολογικές αντιδράσεις του οργανισμού, η μοναξιά συχνά οδηγεί σε αυξημένα επίπεδα στρες και στην παραγωγή ορμονών, όπως η κορτιζόλη, που ενισχύουν τη γήρανση και τη θνησιμότητα.

Έρευνες αποδεικνύουν τη συσχέτιση της μοναξιάς με προβλήματα σωματικής υγείας, όπως την ανάπτυξη υψηλής πίεσης και την παχυσαρκίας. Τα επίπεδα της μοναξιάς που βιώνει κάποιος μπορούν επίσης να προβλέψουν την εξέλιξη της νόσου Αλτσχάιμερ.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Να επανασυνδεθούμε με τον εαυτό μας

Φοβόμαστε τη μοναξιά ή μήπως μία κατωτερότητα την οποία δεν καταλαβαίνουμε;, διερωτάται ο ψυχίατρος Christope Faure. Είναι μερικές φορές όπου πράγματι αποσυνδεόμαστε. Οι ασκήσεις διαλογισμού επιτρέπουν την πλήρωση αυτού του κενού στο να μαθαίνεις καλύτερα να αναρωτιέσαι και να γνωρίζεις τους φόβους, τα θέλω, τις επιθυμίες και τις ανάγκες σου. Η εύρεση της επικοινωνίας με μία εσωτερική διάσταση την οποία αγνοούσαμε για πολύ καιρό, η μοναξιά θα μας φαίνεται λιγότερο τρομακτική.

Να επανασυνδεθούμε με τις σχέσεις μας

Είμαστε πολλοί που δημιουργούμε επιφανειακούς δεσμούς και σχέσεις χωρίς αληθινή αξία, υποστηρίζει η ψυχοθεραπεύτρια Laurie Hawkes. Θα νιώθαμε χωρίς αμφιβολία λιγότερο μόνοι εάν συμμετείχαμε περισσότερο και κυρίως πρακτικά στη σύναψη ουσιαστικών δεσμών. Με έναν φίλο, ή με έναν εραστή, να φλερτάρουμε! Το να δίνουμε χρόνο και ενδιαφέρον, μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα, να δημιουργούμε αναμνήσεις… θα ήταν καλό να δίναμε νόημα και αξία στις ανθρώπινες σχέσεις.

Να ζητήσουμε την υποστήριξη ενός ψυχοθεραπευτή

Ο βασανισμός μας μπροστά στο συναίσθημα της μοναξιάς, μας προσκαλεί να διερωτηθούμε από την αρχή, την ικανότητά μας να είμαστε μόνοι, υποστηρίζει η Catherine Audibert, ψυχολόγος και ψυχαναλύτρια. Αυτή είναι η μεταποίηση της εμπειρίας μίας ‘καλής’ μοναξιάς, με την παρουσία ενός άλλου – π.χ. ψυχοθεραπευτή- όπου μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το γεγονός της μοναξιάς χωρίς να αισθανόμαστε φτωχοί. Η ιδέα είναι να συνοδευόμαστε από κάποιον κατά τη διάρκεια της κατανόησης της μοναξιάς όπως θα ήταν χρήσιμο να συνέβαινε και όταν ήμασταν παιδιά.